Nasz patron


NASZ PATRON 

                       Kandydatów na patrona naszej szkoły było kilku. Jednak uczniowie, rodzice i nauczyciele po dyskusjach i głosowaniach zdecydowali, że autor „Przygód Koziołka Matołka” będzie najlepszy. Argumentami, które najczęściej pojawiały się

w dyskusjach były: jego sympatia do dzieci, poczucie humoru, atrakcyjne (czasem sensacyjne) fabuły książek oraz optymizm i szlachetna postawa moralna ich pełnych życia bohaterów. Przez cały rok szkolny 2004/05  szkoła przygotowywała się

do otrzymania imienia Kornela Makuszyńskiego i w czerwcu 2005 Rada Miejska

w Ostrzeszowie nadała  imię naszej placówce.

Jesteśmy przekonani, że Kornel Makuszyński  jest odpowiednim patronem naszej szkoły, bowiem wartości wychowawcze zawarte w jego twórczości są zgodne z tymi, które staramy się uczynić bliskimi nam wszystkim. Sądzimy, że ponadczasowe przesłanie płynące z jego lektur jest szczególnie aktualne w dzisiejszych czasach. Poprzez pozytywne wzorce zachowań m. in. bohaterów książek Makuszyńskiego chcemy pokazać, jak ważne są w życiu wrażliwość moralna, optymizm i pogoda ducha.

Był radosny, promienny, uczył kochania bliźnich, dobroć przedkładał nad wszystko, walczył o godność człowieka,  zło leczył dobrocią i uśmiechem.

 

 

 

Życiorys   Kornela   Makuszyńskiego

 

        Kornel Makuszyński (1884 - 1953) urodził się w Stryju jako syn Edwarda, pułkownika Armii Austriackiej i Julii z Ogonowskich. Gimnazjum im Długosza ukończył we Lwowie. W roku 1902 debiutował wierszami zamieszczonymi w dodatku „Słowa Polskiego” pod redakcją Jana Kasprowicza. Po ukończeniu Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jana Kazimierza odbył w latach 1908 - 1910 studia w  Paryżu. Od czternastego roku życia sam utrzymywał się korepetycjami, a potem  pracą dziennikarską.

        W roku 1910 został recenzentem teatralnym „Słowa Polskiego”. Posadę tę objął po Janie Kasprowiczu. Pierwszą książkę „Połów gwiazd” wydał w roku 1908. Odbył kilka podróży do Włoch

w towarzystwie Kasprowicza, Staffa i Orkana. W roku 1914, po wybuchu wojny, zajął się zorganizowaniem teatru, obejmując jednocześnie kierownictwo literackie teatru miejskiego. Tu był kierownikiem Teatru Polskiego Stanisławy Wysockiej i prezesem Towarzystwa Literatów Dziennikarzy Polskich. Z końcem 1918 roku powrócił do Warszawy, gdzie w latach 1920 -1924 był redaktorem oraz krytykiem literackim i teatralnym „Rzeczpospolitej”, współpracując jednocześnie jako sprawozdawca teatralny z innymi czasopismami.

        W roku 1926 otrzymał Państwową Nagrodę Literacką za „Pieśń o ojczyźnie”. W roku 1929 Zakopane przyznało mu tytuł honorowego obywatela. Od roku 1937 był członkiem Polskiej Akademii Literatury. Okres okupacji hitlerowskiej pisarz spędził w Warszawie. Po Powstaniu Warszawskim, pobycie w obozie w Pruszkowie i przymusowym pobycie w Opocznie osiedlił się już na stałe w Zakopanem. Po wojnie ogłaszał swoje utwory  w „Przekroju”, „Młodej Rzeczpospolitej” i innych pismach. Wygłaszał też odczyty w szkołach i sanatoriach, szczególnie wiążąc się bliskimi stosunkami

z dziecięcym sanatorium im. Wincentego Pstrowskiego w Rabce.

        Kornel Makuszyński jest autorem ponad pięćdziesięciu książek dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Jego twórczość to nie tylko humor i żart, sensacja, awantura i lekkomyślna przygoda młodości, ale także wiara w potęgę uśmiechu i w ludzkie serce. Zmarł 31 lipca 1953 roku w Zakopanem, gdzie został pochowany.

 

           Złote myśli  Kornela Makuszyńskiego

 

 „Dałem Wam największy skarb - Uśmiech”.

 

„Każda książka jest żywym stworzeniem... Każda ma duszę i każda ma serce”

                                                             „Szatan z siódmej klasy”

 

„Ponieważ Pan Bóg sam nie może być wszędzie,  dlatego stworzył matkę”

                                                                        „List z tamtego świata”

 

„Książka jest to mędrzec  łagodny i pełen słodyczy;

puste życie napełnia światłem, a puste serca wzruszeniem;

a trudowi ujmuje ciężaru,   a w martwotę domu wprowadza życie,

a życiu nadaje sens”.

 

„Człowiek więdnie bez dobrej książki   i bez słonecznej jej iluzji,

bez przeczystej jej poezji   i bez śpiewu jej serca,   jak więdnie kwiat bez słońca”.

 

„Mądrym być to wielka sztuka,   ale dobrym jeszcze większa”

 

„Na świecie wszystko jest piękne,  lecz najpiękniejsza radość.”

 

„Większa jest ofiara pokornego serca, niż złota ofiara bogacza.”

 

„Choćbyś miał w duszy tysiąc zgryzot, a w sercu morze łez, znajdź jednak na jego dnie uśmiech.”

 

Krytycy  literaccy  nazwali   Makuszyńskiego autorem „uśmiechniętych  książek, „Słonecznym Panem” i pisarzem, który ma „słońce w herbie”.

 

 Twórczość Kornela Makuszyńskiego

 

Książki Makuszyńskiego zyskały niezwykłą popularność wśród dzieci

i  młodzieży, bo autor :

-zna doskonale psychikę odbiorcy,

-fabułę utworów konstruuje w sposób atrakcyjny, nieraz z elementami sensacji,

-jego bohaterowie są sympatyczni, pełni radości życia i energii,

-z jego utworów tchnie optymizm, szlachetna postawa moralna, wiara w ludzką dobroć, współczucie dla pokrzywdzonych,

-wytworzył własny styl pisarski – lekki, z humorem, liryzmem i gawędziarską swadą,

-poprzez swoje utwory uczy  nas, bawi i wychowuje.

 

Oto one:

„Kopytko i kaczor Kwak” (1912)

„O dwóch takich, co ukradli księżyc” (1928)

„Przyjaciel wesołego diabła” (1930)

„Panna z mokrą głową” (1933)

„Przygody Koziołka Matołka” (1933-34)

„Skrzydlaty chłopiec” (1934)

„Wielka brama” (1936)

„Wyprawa pod psem” (1936)

„Awantura o Basię” (1937)

„Szatan z siódmej klasy” (1937)

„Szaleństwa panny Ewy” (1957)

„O wawelskim smoku” –legendy historyczne (1937)

„Wanda leży w naszej ziemi” – legendy historyczne  (1938)